23 Mart 2010 Salı

Zekanın Futbola Yansıması: Arsené Wenger

2 altını çizen...
Dünyaca ünlü Arsenal Kulübü’nde, 1996 yazında Menajer George Graham futbolcu transferinden komisyon aldığının ortaya çıkmasıyla kovulmuştu. Kaptan Tony Adams’ın “aşırı alkol” kullandığı İngiltere basınının dilinde dolaştığı bu talihsiz günlerde Arsenal teknik direktörlüğü için iki isim ön plana çıkıyordu: Terry Venable ve Johan Cruyff. Listedeki 3.isim ise o zamanlar pek de adı duyulmamış Arsené Wenger’di. 28 Eylül 1996’da takım tarihinin Britanya dışından ilk hocası olarak görevinin başına getirildiğinde, taraftarların Arsené Wenger isminin takım için küçük kalacağı düşüncesini veteran oyuncu Lee Dixon Fransız hocayı fiziksel özelliklerinden dolayı coğrafya hocasına benzeterek destekliyor, stoperlerden kaptan Tony Adams ise, Fransa’dan gelen bu adamın futbolu ne kadar bilebileceğini sorgulayıp eski hocaları George Graham ile kıyaslanmasının mümkün olmadığını belirtiyordu.

İşte o Fransız, şimdi bir Arsenal efsanesi, bir futbol fenomeni. Buralara gelirken geçtiği yollara bakılırsa zekasını, çalışkanlığını bir spor insanının hayatına ancak bu kadar yansıtabileceğini görmek mümkün. 22 Ekim 1949, Strasbourg doğumlu Arsené Wenger, futbola libero olarak başlamış ve kariyerinde 3.lig takımları olan Mutzig, Mulhouse ve Vauban takımlarında oynamıştır. Futbolculuğunun son dönemlerine gelirken ilk profesyonel kontratını Strasbourg Kulübü’yle 1978-1979 sezonunda imzalayan Arsené Wenger bu sezonun sonunda şampiyonluk sevinci yaşamış, ancak futbolu bıraktığı 1981 senesine kadar bu takımda toplam 11 maça çıkabilmiştir. Yedek kulübesinde beklediği iki senelik bu zaman zarfında boş durmamış, kurslara katılarak teknik direktörlük diplomasını almıştır. Futbolu bıraktıktan sonra Strasbourg genç takımında iki sene antrenörlük yapan Wenger, daha sonra 1983’te Cannes F.C.’de yardımcı antrenör olmuştur. 1984-1986 arasında Nancy takımının teknik direktörlüğünü sürdüren Wenger’in ilk dönüm noktası ise 1987’de Monaco’nun başına geçmesidir. Burada 1988 yılında Fransa şampiyonluğu ve 1991’de Fransa kupasını kazanmış, 1992 yılında Avrupa Kupa Galipleri Kupası’nda Otto Rehhagel’in çalıştırdığı Werder Bremen ile final oynamıştır. 1995 yılında Japon takımı Granpus Eight takımında görev almış ve bu takımla Japonya Süper Kupası’nı kazanmıştır. 1996’da Arsenal’in başına getirilmesi ise futbol hayatındaki ikinci ve en önemli dönüm noktasıdır.

Bir sporcunun tek yönlü olmaması gerektiğini Avrupa’nın en önemli üniversitelerinden biri olan Straasbourg Üniversitesi’nde Elektrik Mühendisliği okuyarak ve aynı üniversitenin bünyesindeki Robert Schuman Üniversitesi’nde Ekonomi dalındaki masterını henüz 22 yaşında tamamlayarak gösteren Wenger, Fransızca, Almanca ve İngilizce’yi çok iyi; İtalyanca, İspanyolca ve Japonca’yı da belli miktarlarda konuşabiliyor. Bu zeki ve çok yönlü adam, 1996’da Arsenal’in başına geçtikten sonra İngiliz futbolunun havadan uzun pasa dayalı futbolunun tamamen dışına çıkarak yerden ayağa bol paslarla oynanan akıcı futbol sistemini takıma yerleştirmesiyle Arsenal taraftarları tarafından “Profesör” lakabıyla çağırılan bir adam haline geldi. Geldikten sadece 1 yıl sonra 1997/1998 sezonunda 1991’den beri şampiyon olamayan Arsenal’i şampiyon yapmakla işe başlayan Wenger, görevde bulunduğu 14 senelik zaman zarfında 3 İngiltere Premier Ligi ve 4 FA Cup şampiyonluğu, 1 Uefa Kupası ve 1 Şampiyonlar ligi finali yaşadı. 2003-2005 yılları arasında, Nottingham Forest’ın 42 maçlık yenilmezlik rekorunu 49 maça çıkartarak eline geçirdi Arsenal. Kupa anlamında çok parlak görünmediği düşünülse de asıl farkını belki de büyük kulüplerde var olan çok paralarla büyük transferler yapma felsefesini minimuma indirerek gösterdi. Çok genç yaştaki yetenekli oyuncuları inanılmaz bir şekilde keşfeden ve onları takıma monte ettikten sonra değerlerini kat kat artırmalarını sağlayan Arsené Wenger, Ekonomi dalında yaptığı masterını Arsenal ekonomisine yaptığı katkıyla gösteriyordu adeta. 14 yılda tranferlere sadece 200 milyon pound harcadığını ve bunun yanında yetiştirdiği genç oyuncularla ve yaş ortalamasını 21’e kadar düşürdüğü kadro yapısıyla diğer büyük kulüplerden futbol anlamında hiçbir zaman geri kalmadığını düşünürsek Wenger’in yaptıklarını daha iyi anlayabiliriz. Soru işaretleriyle geldiği kulüpte 14 senedir görevini sürdürmeyi başarırken bu dönemde dünya futboluna sayısız yıldızlar kattı. Bu becerilerinin başında Juventus’ta sağ kanatta çok da verim alınamayan Thierry Henry’yi dünya çapında muhteşem bir forvet oyuncusuna dönüştürmesi geliyor. Patrick Vieira, Nicolas Anelka, Sol Campell, Robert Pires. Freddie Ljungberg, Ashley Cole, Kolo Abib Toure, Robin van Persie, Marc Overmars, Emmanuel Petit, Sylvain Wiltord, Francesc Fabregas, Tomas Rosicky gibi yıldızlar futbol piyasasına Wenger’in sunduğu yıldızlar. Denilson, Nicklas Bendtner, Alexandre Song, Carlos Vela, Theo Walcott, Aaron Ramsey, Jack Wilshere gibi genç yetenekler ise yine onun yıldız adayları.

“Evimde hiçbir kupa ve resim saklamam. Benim için önemli olan gelecektir” sözüyle bir bakıma hayat felsefesini belirten Arsené Wenger; 2 sene önce yönetimle Wenger arasındaki köprü görevi yapmış ve aynı zamanda Kulüp Başkanı Peter Hill-Wood’un yardımcısı olan David Dein’in görevden ayrılırken teknik direktörlüğü bırakınca yönetimde görev alması için teklif alma onuruna erişiyordu. Bu vizyona ve birikime sahip bir beyin için gerçekten hakkettiği bir ödüldü bu. Kısacası, bugün Barcelona’dan sonra belki de önce en çok keyif aldığımız futbolu bize izleten bu adamın zekasını ve bunu çalışma disipliniyle birleştirdiğinde neler yapabileceğini gösteren eseri günümüzün Arsenal’i. Onu ve eşsiz genç yetenekteki oyunculardan kurulu harika takımını senelerce izlemek dileğiyle…

13 Mart 2010 Cumartesi

Gençlerbirliği 0-0 Fenerbahçe

1 altını çizen...

Seyir zevki düşük bir karşılaşmaydı. Gençlerbirliği, kazanamama serisini bozmak; Fenerbahçe ise, şampiyonluk yarışından kopmamak derdindeydi. Dolayısıyla kısır bir maç olacağı kestirilebilirdi maç öncesinden. Daum'un iki tartışılan forvetini (Semih ve Güiza) kenarda oturtup Gökhan Ünal'la başlaması sürpriz sayılmazdı. Tek forvetli sistemde şu anki form grafikleri dikkate alındığında 3'ünün de birbirinden bir farkının olduğu söylenemez. Fenerbahçe'nin bugünkü asıl problemi cezalı Alex'in yerine oynayan Deivid ve maç içindeki görev değişikliklerini göz önüne alırsak Mehmet Topuz'un yaratıcılıktan uzak oyunlarıydı. Daha sonra oyuna giren Özer de fark yaratamayınca pozisyon sayısı yok denecek kadar azdı. Gençlerbirliği ise Harbuzi, Tozo ve Sandro'nun ileriye taşıdığı toplarda Mustafa 'in bitiriciliğini kullanamaması ve destek de alamaması yüzünden aynı şekilde pozisyon üretme konusunda sınıfta kaldı. Mustafa Pektemek'e bu maçı dışarda bırakarak bir parantez açmak gerekirse Süper Lig'deki birkaç gelecek vadeden forvet oyuncusu olduğunu belirtmemiz gerekir (Sercan Yıldırım da bir diğeri..). Fenerbahçe'de defansa gelirsek en uygun dörtlünün G.Gönül, Bilica, Lugano ve Santos'tan oluştuğu aşikar. Önde Emre ve Christian'ın mücadeleci futbolları da takıma gerekli direnci sağlıyor. Ancak tam açık oyuncusu diyebileceğimiz tarzda oyuncu eksikliği ve oyunu kanatlara yayamama problemi devam ediyor. Eğer böyle bir kadro yapısı olsaydı tek forvete bağlı kalmaz çift forvet ve iki kanat adamıyla çok daha pozitif futbol oynayabilirdi Fenerbahçe. Özer, M.Topuz, Deivid yetenekli oyuncular olmasına karşın hepsi aynı tip olduğundan hücum etmekte zorluk çekiyorlar. Şampiyonluk yolunda iki puan daha başkentte kalırken, bugün Nihat Özdemir'in çatabileceği bir hakem de yoktu maçta ne yazıkki.

4 Mart 2010 Perşembe

DEMİRYOLLARI VE FUTBOL

1 altını çizen...

Futbol, endüstri haline gelmeden önce takımların kurulması çok daha zordu. Takımlar az bütçelerle ve küçük çaplı kuruluyordu. O yüzden işçiler tarafından kurulan futbol kulüplerinin sayısı oldukça fazladır. Bunların başında da demiryolları işçilerinin kurduğu kulüpler geliyor. Örneğin Rusya ve Bulgaristan’da Lokomotif ön adına sahip takımların kurulması bu şekildedir. Dünyadaki en büyük örneğini Manchester United’da gördüğümüz (Kırmızı şeytanlar demiryolu işçileri tarafından 1878 yılında Newton Heath LYR (Lancashire and Yorkshire Railway) adıyla kurulmuştur.) bu akım ülkemizde bir dönem başlamış ve köklü Demirspor kulüpleri kurulmuştur. Şu an profesyonel liglerde mücadele eden 2 (Adana Demirspor ve Ankara Demirspor) ve amatör liglerde mücadele eden 36 olmak üzere 38 tane Demirspor bulunmakta ülkemizde.

Bu Demirspor’lar arasında TCDD’nin olan tek takım Ankara Demirspor… Türkiye 1. Ligi’nin kurulduğu 1959’dan 1971’e kadar aralıksız olarak bu ligde mücadele eden takımın Türk futbol tarihinde çok önemli bir yeri var aslında. 1947’de Türkiye Futbol Birinciliği kazanan Ankara Demirspor, TCDD ile idari ve mali bağlarını sürdüren tek Demirspor konumunda. Buna rağmen belediye destekleriyle ayakta kaldığını söylemek daha gerçekçi olur. Geriye kalanların hemen hepsi aynı renkleri (mavi-lacivert) ve aynı logoyu kullanıyor. Bunların ise TCDD ile olan bağları ne maddi ne de idari; tamamen manevi... Zaten 1970’den sonra kurulan bir Demirspor takımı, TCDD ile irtibatlandırılmıyor ve malum logoyu kullanamıyor. Yani her şeyden önce tarihi bir yapısı var Demirsporların. Yöneticilerinin büyük kısmı demiryolları sendikaları üyeleri olan ve aidat kesintileriyle ayakta kalanlar olduğu gibi tamamen sivilleşen; ama ismini muhafaza edenler de mevcut. Bu takımların içinde en meşhuru Adana’nın Demirspor’u (ADS). 1979’daki özelleşme sonrasında TCDD’den ayrılan ADS, yönetim kurulunda sembolik olarak bazı demiryolcu üyeleri bulunduruyor. Ancak kulüp, diğer pek çok kulüple benzer olarak belediye desteğiyle hayatını sürdürüyor. En son 1994-95 sezonunda 1. Lig’de mücadele etmişlerdi.

Bir döneme damgasını vurmuş; fakat artık amatörde olan Demirspor ise Eskişehir Demirspor... Bugün bile eskrimden karateye uzanan 8 farklı branşta faaliyetlerini sürdüren kulüp, Türk ve Eskişehir sporunun mihenk taşlarından birisi. 1940’ta finalde F.Bahçe’yi mağlup ederek Türkiye Futbol Birincisi olan takım daha sonraki yılların Es-Es fırtınasının öncü kuvveti durumundaydı. Bütün Demirsporlar futbol branşında faaller. Ama Kayseri Demirspor, hentbol takımında yoğunlaşmış ve renkleri de olağanın dışında; kırmızı-beyaz… Malatya Demirspor da güreş takımıyla öne çıkıyor. Demirsporlar, 1940’larda çoğaldı: Kocaeli, Sakarya, İzmir ve benzeri futbol kültürü yüksek illerin Demirsporları amatör liglerde isimlerinden söz ettirirken, Sivas Demirspor da şehrin önemli figürleri arasında. Samsun Demirspor ise 60 yaşına kadar amatör futbol oynayan, İran Ordu Milli Takımı’na attığı 6 gol sonunda Şah Pehlevi’nin hanımı Kraliçe Süreyya’nın alnına kondurduğu buse ile bilinen Çolak Sebahattin (Durmuşoğlu) ve onun yetiştirdiği futbolcularla meşhur. Geriye kalan Demirsporların bir bölümü kendi şehirlerinin amatör futbol kültüründe önemli yerler işgal edip, o şehrin esas takımına futbolcu yetiştiriyor. Bir bölümü de devrî olarak açılıp kapanabiliyor. Ancak Demirspor’ların Türk sporunda özel bir yeri olduğu kesin.

1 Mart 2010 Pazartesi

Ligtv'nin İki Spikerli Sistemi

1 altını çizen...
"Spor spikerliği, maçı o an izleme olanağı bulamayan insanlara maçı olduğu gibi aktarıp neler olup bittiğini anlamalarını sağlama işidir". Benim değil bizzat Okay Karacan'ın sözüdür. Ligtv'nin iki spikerli sistemi bu tanıma hiç uymuyor. Tamam belki spikerin yanında yorumcu olması hoşumuza gitmiyordu bazen ama ayrı bir garip olmuş bu. Spikerler maçı tam anlatmıyorlar, bir de aralara yorum sıkıştırıyorlar. Ve sürekli farklı iki ses arasında gidip geliyor seyirci. O zaman da bu iş spikerlikten çıkıyor. Hem spikerlere, hem yorumculara ayıp oluyor bence. Tabii gerçek spikerlere ve gerçek yorumculara... İnsan Okay Karacan, Murat Kosova, Mehmet Demirkol, Rıdvan Dilmen gibi adamlar boşuna mı var diye düşünüyor. Sizce de saygısızlık olmuyor mu onlara ve izleyen bizlere..??
 
Designed by: NewWpThemes | Converted to Blogger by Professional Blogger Templates | Contact | About